دجال نام یکی از دشمنان حضر مهدی است که در ادامه ویژگی های او را بیان کرده و روایاتی که از او بیان کرده اند را بررسی می کنیم در ادامه با ما همراه باشید. این موجود هم در روایات اهل سنت و هم روایات اهل شیعه نام برده شده است.

از آنجا که قرآن برنامه سعادت و راهنمای مسیر بندگی انسان ها می باشد، ضمن اینکه چگونگی حرکت کردن در شاهراه عبودیت را به انسانها می آموزد، موانع و مشکلاتی را که ممکن است بر سر راه آنها قرار بگیرد را نیز، بیان نموده و نسبت به آنها هشدار داده است.

از جمله هشدارهای بسیار مهمی که خداوند در قرآن مردم را به آن توجه داده است، آیه ۳۰ سوره ملک است که در آن خداوند انسان ها را نسبت به نعمت برخورداری از امام توجه داده و به آنها هشدار می دهد که در صورت قدرنشناسی آنها این نعمت از ایشان سلب خواهد شد. خداوند متعال می فرماید:
«قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماوُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِماءٍ مَعِینٍ»
کلمه “غور” به معناى فرو رفتن آب در زمین است، و کلمه” معین” به معناى آب جارى در روى زمین است. و معناى آیه این است که: مرا خبر دهید اگر آب شما به زمین فرو رود، و روى زمین آبى نماند، چه کسى است که در روى زمین برایتان آب جارى فراهم سازد؟
در واقع این آیه به یکی از مصادیق رحمت عام خداوند و نعمتی که بسیاری از مردم از آن غافلند، اشاره می کند. قطعا همه ی ما تشنگی را درک کرده ایم، خصوصا در ایام ماه مبارک رمضان سالهای اخیر که چند سالیست مقارن با فصل گرما شده است. اگر خوب تامل کنیم تشنگی مراحل متعددی دارد. شاید در ابتدا به دلیل وجود ذخایر آب در بدن تشنگی قابل تحمل باشد، اما بعد از اینکه آب ذخیره تمام شد کم کم بدن بیحال می شود و در اثر تشنگی زیاد دهان حالت چسبندگی پیدا کرده و در صورت استمرار این حالت و عدم رسیدن آب به بدن، بدن استقامت خود را از دست داده و این حالت کم کم منجر به مرگ انسان می شود.

بعد از معرفت و شناخت نسبت به امام زمان علیه‌السلام، شاید اولین و سازنده ترین وظیفه منتظران نسب به آن حضرت، این است که یاد کردن از ایشان را فراموش نکنند.

معنای ذکر و یاد

ذِکْر به معنای یادآورى است. یعنی چیزى که معرفت و شناخت آن که قبلا حاصل شده، به یاد انسان مى‏آید. ذکر دو گونه است: یکى قلبى و دیگرى زبانى. هر یک از این یادآوری‌ها هم دو نوع است: اوّل، یاد و ذکرى که بعد از فراموشى است. دوّم، ذکرى که پس از فراموشى نیست بلکه براى ادامه حفظ کردن است. [۱] بنابراین ذکر؛ یعنی یاد کردن، خواه با زبان باشد یا با قلب یا هر دو، ‌خواه بعد از نسیان باشد یا از ادامه ذکر[۲].

چگونه خود را منتظر حقیقی امام عصر علیه السلام می  دانی در حالی که به این امر نیز واقفی که  با قیام آن حضرت طعمه شمشیرش خواهی شد؟ من اگر آلوده و ناپاکم چگونه مى توانم منتظر انقلابى باشم که شعله اوّلش دامان آلودگان را مى گیرد! ارتشى که در انتظار جهاد بزرگى است آمادگى رزمى نفرات خود را بالا مى برد و روح انقلابى در آن ها مى دمد، و هر گونه نقطه ضعفى را اصلاح مى کند.

امروزه اشتباهی که برخی از متدینین با آن مواجه هستند نگرش حداقلی به معارف دینی است که موضوع اصیل و بلند مهدویت نیز از آن مستثنی نیست. برای برخی خواندن روزانه دعای فرج و خواندن هفتگی دعای ندبه مساوی شده با انتظار. در حالی که در روایات، «انتظار» یک عمل – که برترین عمل، سخترین آنها معرفی شده- است. پس جای تامل است که منظور از افضل اعمال چیست؟

منتظر انسانی تک بُعدی نیست

انسانی که در مکتب اسلام تربیت یافته، موجودی تک بعدی نیست. او نه تارک دنیاست و نه فریب خورده و کور و کر جلوه های دنیا. آن که پای آموزه های وحی نشسته برای دنیایش چنان کار می کند که گویا تا ابد بر روی همین کره خاکی زندگی خواهد کرد و برای آخرتش چنان کار می کند که گویا ثانیه دیگر راهی دیار باقی است. وی از برآیند این دو رویکرد شیوه زندگی سالم خود را می یابد. در فرهنگ انتظار نیز می توان مردم را در این قالب تقسیم بندی، وارد کرد.
عده ای سجاده عبادت خود را در گوشه ای پهن کرده و روز و شب در فراق حضرتش ناله سر می دهند و ظهورش را از خدای متعال تقاضا می کنند؛ و عده ای دیگر در دل شوق دیدار دارند و بر لب دعای فرج اما تربیت یافته مکتب دعای عهد هستند و با شمشیرهای آخته شان برای یاری مولایشان آماده و پا در رکابند. ظهور منجی بشریت نیازمند انسانهایی از این دست است که ایمان و عمل را به هم گره زده و به پا خواسته اند. اینان منتظر امامی هستند که در لسان روایات به “قائم آل محمد” علیه السلام  شناخته می شود و از این رو خود را با امام به پاخواسته هماهنگ کرده اند.