«گناه» عملی است که با اراده و رضایت الهی در تضاد بوده، با ایجاد نوعی ” تاریکی” معنوی در نفس انسان، آدمی را از خدای متعال که “نور” آسمانها و زمین است، دور میسازد.
اسلام حتّی از اندیشه و فکر گناه جلوگیری کرده و این بزرگترین راه مبارزهی با گناه است، چون «از کوزه همان برون تراود که در اوست».
قران کریم هلاکت و نابودی بسیاری از امتهای گذشته را که روزگاری در این جهان زندگی میکردند و امروزه نامی از آنها در صفحه تاریخ باقی نیست، معلول اعمال زشت و گناهان آنها دانسته و میفرماید:
«کَذَّبُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَکْناهُمْ بِذُنُوبِهِم»[۱]؛ آیات پروردگارشان را تکذیب کردند ما هم بخاطر گناهانشان، آنها را هلاک کردیم.