“روزه ” در شرع مقدس اسلام آن است که انسان در تمام روز (از طلوع فجر تا مغرب) با قصد اطاعت از فرمان خداوند از خوردن و آشامیدن و چیزهای دیگری که به تفصیل گفته خواهد شد خودداری کند.
۱- معنای روزه
“روزه ” در شرع مقدس اسلام آن است که انسان در تمام روز (از طلوع فجر تا مغرب) با قصد اطاعت از فرمان خداوند از خوردن و آشامیدن و چیزهای دیگری که به تفصیل گفته خواهد شد خودداری کند.(استفتا از دفتر معظم‌له، باب روزه، م ۱)
توجه:
ـ معیار شرعی در مورد وقت روزه، فجر صادق است نه کاذب، و احراز آن موکول به تشخیص مکلف است. (اجوبه الاستفتاءات، س ۳۵۱)
ـ در طلوع فجر (وقت وجوب امساک برای روزه گرفتن) فرقی بین شب‌های مهتابی و غیرمهتابی نیست.(اجوبه الاستفتاءات، س ۳۵۴)
ـ مقتضی است که مؤمنین محترم “ایدیهُمُ الله تعالی ” جهت رعایت احتیاط در امساک روزه، همزمان با شروع اذان صبح از رسانه‌ها برای روزه امساک کنند. (اجوبه الاستفتاءات، س ۳۶۲)
ـ هرگاه برای روزه‌دار اطمینان حاصل شود که اذان از هنگام داخل شدن وقت شروع شده جایز است به صرف شروع اذان، افطار نماید و صبر کردن تا پایان اذان لازم نیست.(اجوبه الاستفتاءات، س ۳۶۰)
