در ادامه ی این مطلب با ما همراه باشید تا دعای روز عید قربان را با معنی فارسی آن مشاهده نمایید. خواندن و قرائت این دعا در روز عید قربان فضیلت و ثواب بسیاری دارد.
متن دعا:
اَللَّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ مَیْمُونٌ، وَالْمُسْلِمُونَ فیهِ مُجْتَمِعُونَ ؛
خداوندا این روزى با برکت و میمون است، و مسلمانان در هر جاى زمین تو
فى اَقْطارِ اَرْضِکَ، یَشْهَدُ السَّآئِلُ مِنْهُمْ وَالطَّالِبُ وَالرَّاغِبُ؛
در آن اجتماع دارند، سؤالکننده، و خواهنده، و امیدوار و ترسنده
وَالرَّاهِبُ، وَ اَنْتَ النَّاظِرُ فى حَوآئِجِهِمْ، فَاَسْئَلُکَ بِجُودِکَ وَ ؛
حضور دارند، و تو ناظر در حوائجشان هستى، پس به جود و
کَرَمِکَ وَ هَوانِ ما سَئَلْتُکَ عَلَیْکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ ؛
کرمت و آسانى مسئلتم نزد تو از حضرتت مىخواهم که بر محمد و آلش درود فرستى
وَ اَسْئَلُکَ اللَّهُمَّ رَبَّنا بِاَنَّ لَکَ الْمُلْکَ وَ لَکَ الْحَمْدَ؛
و خداوندا اى پروردگار ما، که پادشاهى زیبنده توست، و سپاس حضرتِ تو را سزد،
لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْحَلیمُ الْکَریمُ الْحَنّانُ الْمنّانُ ذُوالْجَلالِ ؛
و خدایى جز تو نیست، بردبار و بزرگوار و مهربان و، داراى عطاى گستردهاى، و خداوند جلال
وَالْاِکْرامِ، بَدیعُ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ، مَهْما قَسَمْتَ بَیْنَ ؛
و اکرام، و پدید آورنده آسمانها و زمینى، هر چه میان بندگان مؤمنت قسمت
عِبادِکَ الْمُؤْمِنینَ، مِنْ خَیْرٍ اَوْ عافِیَهٍ اَوْ بَرَکَهٍ اَوْ هُدًى اَوْ ؛
کردهاى از خیر یا عافیت یا برکت یا هدایت یا توفیق
عَمَلٍ بِطاعَتِکَ، اَوْ خَیْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَیْهِمْ، تَهْدیهِمْ بِهِ اِلَیْکَ؛
طاعت، یا خیرى که بر اهل ایمان انعام مىکنى، و به سبب آن به سوى خود هدایتشان مىنمایى،
اَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَکَ دَرَجَهً، اَوْ تُعْطیهِمْ بِهِ خَیْراً مِنْ خَیْر ؛
یا در پیشگاهت مقام آنان را به آن بلند مىکنى، یا بدان سبب خیر دنیا و آخرت
الدُّنْیا وَالْاخِرَهِ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّى وَ نَصیبى مِنْهُ. وَ اَسْئَلُکَ اللَّهُمَّ ؛
به آنان مىبخشى، از تو مىخواهم که بهره و نصیب مرا از آن فراوان کنى. و بار خدایا
بِاَنَّ لَکَ الْمُلْکَ وَالْحَمْدَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى ؛
که پادشاهى و حمد توراست و معبودى جز تو نیست، از تو مىخواهم که بر
مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ حَبیبِکَ وَ صِفْوَتِکَ ؛
محمد بنده و فرستاده و دوست و برگزیده
وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ عَلى الِ مُحَمَّدٍ الْاَبْرارِ الطّاهِرینَ؛
و اختیار شده از خَلقت، و بر آل محمد نیکوکاران و پاکان
الْاَخْیارِ، صَلوهً لایَقْوى عَلى اِحْصآئِها اِلاَّ اَنْتَ، وَ اَنْ تُشْرِکَنا ؛
و اخیار درود فرستى، چنان درودى که جز تو احدى را قدرت شمردنش نباشد، و ما را
فى صالِحِ مَنْ دَعاکَ فى هذَاالْیَوْمِ مِنْ عِبادِکَ الْمُؤْمِنینَ ؛
در دعاى شایسته هر یک از بندگان با ایمانت که در این روز تو را خوانده است – شریک سازى،
یا رَبَّ الْعالَمینَ، وَ اَنْ تَغْفِرَ لَنا وَ لَهُمْ، اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْءٍ قَدیرٌ ؛
اى پروردگار عالمیان، و ما و ایشان را مورد مغفرت قرار دهى، که تو بر هر چیز توانایى
اَللَّهُمَّ اِلَیْکَ تَعَمَّدْتُ بِحاجَتى، وَ بِکَ اَنْزَلْتُ الْیَوْمَ ؛
الهى، نیازم را به درگاه تو آوردم، و بار فقر و فاقه و تهیدستى
فَقْرى وَ فاقَتى وَ مَسْکَنَتى، وَ اِنّى بِمَغْفِرَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ ؛
خود را بر در خانهات نهادم، و من به مغفرت و رحمتت مطمئنترم
اَوْثَقُ مِنّى بِعَمَلى، وَ لمَغْفِرَتُکَ وَ رَحْمَتُکَ اَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبى ؛
تا به عمل و کار خود، و آمرزش و رحمتت از گناهان من وسیعتر است
فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ تَوَلَّ قَضآءَ کُلِّ ؛
پس بر محمد و آلش درود فرست، و خود عهدهدار روا کردن هر
حاجَهٍ هِىَ لى بِقُدْرَتِکَ عَلَیْها، وَ تَیْسیرِ ذلِکَ عَلَیْکَ وَ ؛
حاجتى که مرا هست باش به خاطر قدرتى که بر روا کردن آن دارى و آسان بودنش بر تو، و
بِفَقْرى اِلَیْکَ، وَ غِناکَ عَنّى، فَاِنّى لَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلاَّ ؛
به خاطر نیازم به حضرتت، و بىنیازیت از من، زیرا من هرگز به خیرى نرسیدهام مگر از جانب
مِنْکَ، وَ لَمْ یَصْرِفْ عَنّى سُوءًا قَطُّ اَحَدٌ غَیْرُکَ، وَلا اَرْجُو ؛
تو، و هرگز احدى از من شرى را برنگردانده غیر تو، و در امر
لِأمْرِ اخِرَتى وَ دُنْیاىَ سِواکَ. اَللَّهُمَّ مَنْ تَهَیَّاَ وَ تَعَبَّاَ وَ اَعَدَّ ؛
آخرت و دنیایم به کسى جز تو امید ندارم. الهى هر کس
وَاسْتَعَدَّ لِوَفادَهٍ اِلى مَخْلُوقٍ رَجآءَ رِفْدِهِ وَ نَوافِلِهِ وَ طَلَبَ ؛
براى حرکت به سوى مخلوقى به امید صله و بخشش و جایزه او مهیّا شد و بار بست و ساز و برگ فراهم
نَیْلِهِ وَ جآئِزَتِهِ، فَاِلَیْکَ – یا مَوْلاىَ – کانَتِ الْیَوْمَ تَهْیِئَتى وَ ؛
آورد و آماده سفر شد، و مهیا شدن امروز من – و بار بستنم و ساز و برگ فراهم آوردن
تَعْبِئَتى وَ اِعْدادى وَاسْتِعدادى رَجاءَ عَفْوِکَ وَ رِفْدِکَ وَ ؛
و آماده شدنم به امید عفو و صله تو و
طَلَبَ نَیْلِکَ وَ جآئِزَتِکَ، اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ ؛
درخواست جایزه و عطایت به سوى توست، بارالها پس بر محمد و آلش درود
مُحَمَّدٍ، وَلا تُخَیِّبِ الْیَوْمَ ذلِکَ مِنْ رَجآئى، یا مَنْ لایُحْفیهِ ؛
فرست، و امروز این امید را از من مگیر، اى کسى که خواهش – هیچ درخواست کنندهاى او را به رنج
سآئِلٌ، وَ لایَنْقُصُهُ نآئِلٌ، فَاِنّى لَمْ – اتِکَ ثِقَهً مِنّى بِعَمَلٍ ؛
نمىافکند، و هیچ بخششى از او کم نمىکند، زیرا من از باب اطمینان به عمل شایستهاى که از خود پیش
صالِحٍ قَدَّمْتُهُ، وَلا شَفاعَهِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ اِلاَّ شَفاعَهَ ؛
فرستاده باشم، یا به شفاعت مخلوقى جز شفاعت محمد و اهل بیت او – که صلوات و سلام
مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَیْتِهِ عَلَیْهِ صَلَواتُکَ وَ عَلَیْهِمْ سَلامُکَ، اَتَیْتُکَ ؛
تو بر او و بر آنان باد – که امید داشته باشم به جانب تو نیامدم، بلکه در حالى به سویت آمدم که
مُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَالْاِسآئَهِ اِلى نَفْسى، اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ ؛
به گناه و بدى در حق خود اقرار دارم، به سویت آمدم در حالى که
عَفْوِکَ الَّذى عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخاطِئینَ، ثُمَّ لَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ ؛
به عفو عظیمى که شامل حال خطاکاران کردهاى چشم دوختهام، که ادامه دادنشان
عُکوُفِهِمْ عَلى عَظیمِ الْجُرْمِ اَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَهِ ؛
بر گناه بزرگ حضرتت را از آن باز نداشت که آنان را مشمول رحمت و مغفرت
وَالْمَغْفِرَهِ، فَیا مَنْ رَحْمَتُهُ واسِعَهٌ، وَ عَفْوُهُ عَظیمٌ، یا عَظیمُ ؛
قرار دهى، پس اى کسى که رحمتت وسیع و عفوت عظیم است، اى عظیم
یا عَظیمُ، یا کَریمُ یا کَریمُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ ؛
اى عظیم، اى کریم اى کریم، بر محمد و آلش درود فرست،
وَ عُدْ عَلَىَّ بِرَحْمَتِکَ، وَ تَعَطَّفْ عَلَىَّ بِفَضْلِکَ، وَ تَوَسَّعْ ؛
و به رحمتت بر من تفضل کن، و به فضلت بر من شفقت نما، و به مغفرتت
عَلَىَّ بِمَغْفِرَتِکَ. اَللَّهُمَّ اِنَّ هذَاالْمَقامَ لِخُلَفآئِکَ وَ اَصْفِیآئِکَ ؛
بر من گشایش ده. الهى، این مقام نماز جمعه که مخصوص خلفاى تو و برگزیدگان توست،
وَ مَواضِعَ اُمَنآئِکَ فِى الدَّرَجَهِ الرَّفیعَهِ الَّتِى اخْتَصَصْتَهُمْ ؛
و جایگاه امناى تو در درجه بلندى که ایشان را به آن اختصاص دادى، غاصبان آن را
بِها قَدِابْتَزُّوها – وَ اَنْتَ الْمُقَدِّرُ لِذلِکَ، لایُغالَبُ اَمْرُکَ، وَ ؛
به غارت بردهاند – و تقدیر آن به دست توست، فرمانت مغلوب نشود، و از
لایُجاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبیرِکَ کَیْفَ شِئْتَ وَ اَنّى شِئْتَ، وَ لِما ؛
تدبیر حتمى تو هر گونه که بخواهى و هر زمان که بخواهى فراتر نتوان رفت، و به خاطر
اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ، غَیْرُ مُتَّهَمٍ عَلى خَلْقِکَ وَلا لاِرادَتِکَ – حَتّى عادَ ؛
آنچه تو بهتر مىدانى و در آفریدنت و ارادهات متهم نیستى چنین کردى – تا آنجا
صِفْوَتُکَ وَ خُلَفآءُکَ مَغْلُوبینَ مَقْهُورینَ مُبْتَزّینَ، یَرَوْنَ ؛
که برگزیدگان و خلفاى تو مغلوب و مقهور و جداى از حق خود شدند، حُکمت را
حُکْمَکَ مُبَدَّلاً، وَ کِتابَکَ مَنْبُوذاً، وَ فَرآئِضَکَ مُحَرَّفَهً عَنْ ؛
مبدل و کتابت را دور انداخته، و واجباتت را از مسیر شرایعت
جِهاتِ اَشْراعِکَ، وَ سُنَنَ نَبِیِّکَ مَتْرُوکَهً. اَللَّهُمَّ الْعَنْ ؛
منحرف، و سنتهاى رسولت را متروک مىبینند. بارالها،
اَعْدآئَهُمْ مِنَ الْاَوَّلینَ وَالْاخِرینَ، وَ مَنْ رَضِىَ بِفِعالِهِمْ ؛
دشمنان ایشان را از اولین و آخرین، و هر که به کردارشان راضى شده
وَ اَشْیاعَهُمْ وَ اَتْباعَهُمْ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ ؛
و دنبالهروها و پیروانشان را لعنت کن. خداوندا بر محمد و آلش درود
مُحَمَّدٍ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ، کَصَلَواتِکَ وَ بَرَکاتِکَ وَ ؛
فرست، که تو ستوده و بلندپایهاى، مانند درودها و برکتها
تَحِیّاتِکَ عَلى اَصْفِیآئِکَ اِبْراهیمَ وَ الِ اِبْراهیمَ، وَ عَجِّلِ ؛
و تحیتهایى که بر برگزیدگانت ابراهیم و آل ابراهیم فرستادهاى، و در گشایش
الْفَرَجَ وَالرَّوْحَ وَالنُّصْرَهَ وَالتَّمْکینَ وَالتَّاْییدَ لَهُمْ. اَللَّهُمَّ ؛
و آسایش و یارى و تمکین و تأیید ایشان تعجیل کن. بارالها،
وَاجْعَلْنى مِنْ اَهْلِ التَّوْحیدِ وَالْایمانِ بِکَ، وَالتَّصْدیقِ ؛
و مرا از اهل توحید و ایمان به خود، و تصدیق
بِرَسُولِکَ، وَالْاَئِمَّهِ الَّذینَ حَتَمْتَ طاعَتَهُمْ، مِمَّنْ یَجْرى ؛
به پیامبرت، و امامانى که طاعتشان را واجب کردهاى قرار ده، از جمله کسانى که توحید
ذلِکَ بِهِ وَ عَلى یَدَیْهِ، امینَ رَبَّ الْعالَمینَ. اَللَّهُمَّ لَیْسَ یَرُدُّ ؛
و ایمان به سبب آنان و بر دست آنان اجرا مىشود،
آمین رب العالمین. الها، غَضَبَکَ اِلاَّ حِلْمُکَ، وَلایَرُدُّ سَخَطَکَ اِلاّ عَفْوُکَ، وَلایُجیرُ ؛
غضب تو را جز بردباریت برنمىگرداند، و شدّت سخط تو را جز عفوت رد نمىکند، و غیر از رحمتت
مِنْ عِقابِکَ اِلاَّ رَحْمَتُکَ، وَلایُنْجینى مِنْکَ اِلاَّ التَّضَرُّعُ ؛
از عذابت امان نمىدهد، و مرا جز زارى به سوى تو و در برابر تو
اِلَیْکَ وَ بَیْنَ یَدَیْکَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ هَبْ ؛
نجات نمىبخشد، پس بر محمد و آلش درود فرست، و ما را
لَنا – یا اِلهى – مِنْ لَدُنْکَ فَرَجاً بِالْقُدْرَهِ الَّتى بِها تُحْیى ؛
– اى خداى من – از سوى خود فرجى بخش با آن نیرویى که مردگان را
اَمْواتَ الْعِبادِ، وَ بِها تَنْشُرُ مَیْتَ الْبِلادِ، وَلا تُهْلِکْنى – ؛
زنده مىکنى، و سرزمینهاى مرده را حیات مىدهى، و مرا – خدایا – از غم و غصه هلاک مکن
یا اِلهى – غَمّاً حَتّى تَسْتَجیبَ لى، وَ تُعَرِّفَنِى الْاِجابَهَ فى دُعآئى؛
تا دعایم را به اجابت برسانى، و اجابت آن را به من آگاهى دهى،
وَ اَذِقْنى طَعْمَ الْعافِیَهِ اِلى مُنْتَهى اَجَلى، وَلاتُشْمِتْ بى ؛
و تا پایان حیات مزه شیرین عافیت را به من بچشان، و دشمن شادم
عَدُوّى، وَلا تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقى، وَلا تُسَلِّطْهُ عَلَىَّ. اِلهى اِنْ ؛
مکن، و او را وبال گردنم مساز، و بر من غلبه مده. اله من،
رَفَعْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَضَعُنى؟ وَ اِنْ وَضَعْتَنى فَمَنْ ذَا ؛
اگر بلندم نمایى کیست که پستم کند؟ و اگر پستم سازى کیست که
الَّذى یَرْفَعُنى؟ وَ اِنْ اَکْرَمْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یُهینُنى؟ وَ اِنْ ؛
بلندم نماید؟ و اگر مرا گرامى دارى کیست که خوارم کند؟ و اگر
اَهَنْتَنى فَمَنْ ذَاالَّذى یُکْرِمُنى؟ وَ اِنْ عَذَّبْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى ؛
خوارم نمایى کیست که اکرامم نماید؟ و اگر عذابم دهى کیست که بر من
یَرْحَمُنى، وَ اِنْ اَهْلَکْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَعْرِضُ لَکَ فى ؛
رحمت آورد؟ و اگر هلاکم کنى کیست که درباره بندهات جلودار تو
عَبْدِکَ؟ اَوْ یَسْئَلُکَ عَنْ اَمْرِهِ؟ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّهُ لَیْسَ فى ؛
شود؟ یا از تو دربارهاش بازخواست نماید؟ و من به این حقیقت رسیدهام که در
حُکْمِکَ ظُلْمٌ، وَ – لا – فى نَقِمَتِکَ عَجَلَهٌ، وَ اِنَّما یَعْجَلُ مَنْ ؛
حکم تو ستمى، و در عذابت عجلهاى نیست، چون کسى شتاب مىکند که
یَخافُ الْفَوْتَ، وَ اِنَّما یَحْتاجُ اِلَى الظُّلْمِ الضَّعیفُ، وَقَدْ ؛
از فوت برنامه بترسد، و کسى نیاز به ستم پیدا مىکند که ناتوان است، و تو
تَعالَیْتَ – یااِلهى – عَنْ ذلِکَ عُلُوّاً کَبیراً. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى ؛
– اى خداى من – از آن بسیار بالاترى. بارالها، بر
مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَلا تَجْعَلْنى لِلْبَلآءِ غَرَضاً، وَلالِنَقِمَتِکَ ؛
محمد و آل محمد درود فرست، و مرا هدف بلا، و نشانه عقوبت
نَصْباً، وَ مَهِّلْنى، و نَفِّسْنى، وَ اَقِلْنى عَثْرَتى، وَلاتَبْتَلِیَنّى ؛
مساز، و مرا مهلت ده، و اندوهم را پایان بخش، و از لغزشم درگذر، و به مصیبتى
بِبَلآءٍ عَلى اَثَرِ بَلآءٍ، فَقَدْ تَرى ضَعْفى وَ قِلَّهَ حیلَتى وَتَضَرُّعى ؛
دنبال مصیبت گرفتارم مکن، چون ناتوانى و بیچارگى و زاریم را به درگاهت
اِلَیْکَ. اَعُوذُ بِکَ اللَّهُمَّ الْیَوْمَ مِنْ غَضَبِکَ، فَصَلِّ عَلى ؛
مىبینى. خدایا در این روز از غضب تو به تو پناه مىبرم، پس بر
مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاَعِذْنى، وَاَسْتَجیرُ بِکَ الْیَوْمَ مِنْ سَخَطِکَ ؛
محمد و آلش درود فرست و پناهم ده، و در این روز از غضب تو امان مىطلبم،
فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ – اَجِرْنى، وَ – اَسْئَلُکَ اَمْناً مِنْ ؛
پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا امان ده، و ایمنى از عذابت را
عَذابِکَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ امِنّى، وَاَسْتَهْدیکَ ؛
مسئلت دارم، پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا ایمن ساز، و از تو هدایت مىطلبم، پس بر
فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاهْدِنى، وَاَسْتَنْصِرُکَ، فَصَلِّ ؛
محمد و آلش درود فرست و هدایتم فرما، و از تو یارى و مدد مىخواهم، پس بر
عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَانْصُرْنى، وَاَسْتَرْحِمُکَ، فَصَلِّ عَلى ؛
محمد و آلش درود فرست و مرا یارى کن، و از تو رحمت مىخواهم، پس بر
مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَارْحَمْنى، وَاَسْتَکْفیکَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ ؛
محمد و آلش درود فرست و بر من رحمت آر، و از تو بىنیازى مىطلبم، پس بر محمد و آلش درود
الِهِ، وَاکْفِنى، وَاَسْتَرْزِقُکَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَارْزُقْنى ؛
فرست و بىنیازیم ده، و از تو روزى مىخواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و روزیم مرحمت کن،
وَاَسْتَعینُکَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَعِنّى، وَاَسْتَغْفِرُکَ ؛
و از تو کمک مىجویم، پس بر محمد و آلش درود فرست و کمکم کن، و بر معاصى
لِما سَلَفَ مِنْ ذُنُوبى، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاغْفِرْ لى ؛
گذشتهام آمرزش مىخواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا بیامرز،
وَ اَسْتَعْصِمُکَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاعْصِمْنى ؛
و از تو عصمت خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و عصمتم ده، زیرا
فَاِنّى لَنْ اَعُودَ لِشَىْءٍ کَرِهْتَهُ مِنّى اِنْ شِئْتَ ذلِکَ، یارَبِّ ؛
اگر ارادهات تعلق گیرد هرگز به عملى که تو آن را نمىپسندى بازنگردم، پروردگارا
یارَبِّ، یا حَنَّانُ یا مَنَّانُ، یا ذَاالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ، صَلِّ عَلى ؛
پروردگارا، اى مهربان، اى عطاکننده، نعمتها، اى صاحب جلال و اکرام،
مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَاسْتَجِبْ لى جَمیعَ ما سَئَلْتُکَ وَ طَلَبْتُ ؛
بر محمد و آلش درود فرست، و همه آنچه را که از حضرتت خواستم و طلبیدم و براى آن
اِلَیْکَ وَرَغِبْتُ فیهِ اِلَیْکَ، وَ اَرِدْهُ وَقَدِّرْهُ وَاقْضِهِ وَاَمْضِهِ ؛
روى به جانب تو کردم برایم اجابت کن، و آن را بخواه و مقدر فرما و بر آن حکم و امضا کن،
وَخِرْ لى فیما تَقْضى مِنْهُ، وَ بارِکْ لى فى ذلِکَ، وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ ؛
و در آنچه بر من حکم مىکنى خیر مرا مقرر فرما، و مرا در آن برکت ده، و به آن بر من
بِهِ، وَاَسْعِدْنى بِما تُعْطینى مِنْهُ، وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِکَ وَ سَعَهِ ؛
تفضل نماى، و مرا به آنچه از آن عطا مىکنى سعادتمند ساز، و از فضل خود و وسعت
ما عِنْدَکَ، فَاِنَّکَ واسِعٌ کَریمٌ، وَ – صِلْ ذلِکَ بِخَیْرِ الْاخِرَهِ ؛
آنچه نزد توست بر من بیفزاى، زیرا تو توانگر و کریمى، و آن را به خیر
وَ نَعیمِها، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ ؛
و نعمت آخرت پیوسته ساز، اى مهربانترین مهربانان.
ثُمَّ تَدْعُو بِما بَدا لَکَ، وَ تُصَلّى عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ اَلْفَ مَرَّهٍ.
آنگاه از حضرت حق هرچه به نظرت مىرسد بخواه، و هزار بار بر محمد و آلش صلوات
هکَذا کانَ یَفْعَلُ عَلَیْهِ السَّلامُ.
فرست، که حضرت زینالعابدین علیه السلام چنین مىکرد.
