یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ (۱۳حجرات) اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست خداوند دانا و آگاه است!
راه عمل نمودن و کسب مدارج کمالی نیز برای زن و مرد هموار بوده و هر کدام اجر عمل خود را دریافت می کنند:
مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهً وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما کانُوا یَعْمَلُونَ (۹۷ نحل) هر کس کار شایستهاى انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالى که مؤمن است، او را به حیاتى پاک زنده مى داریم و پاداش آنها را به بهترین اعمالى که انجام مى دادند، خواهیم داد.
و یک زن می تواند تا آنجا مدارج تعالی را طی نماید که الگو و نمونه برای تمام مومنان باشد:
وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذینَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لی عِنْدَکَ بَیْتاً فِی الْجَنَّهِ وَ نَجِّنی مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ (۱۱ تحریم) و خداوند براى مؤمنان، به همسر فرعون مثَل زده است، در آن هنگام که گفت: «پروردگارا! خانهاى براى من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و کار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهایى بخش!
اما نباید بین ارزش انسانی و تقسیم وظایف و نقش های اجتماعی خلط کرد. در جامعه باید افراد نقش های مختلفی داشته باشند تا در کنار یکدیگر بتوانند همه نیازها را تامین کنند و امور اجتماع به سامان برسد. همان گونه که ممکن نیست همه در جامعه دکتر یا نانوا و … باشند، در خانواده نیز ممکن نیست همه نقش یکسانی به عهده داشته باشند.
مرد که بیشترین حضور در بیرون از خانه را داشته و جامعه را بهتر می شناسند و وظیفه صیانت و حفاظت از خانواده را دارد و تامین معاش نیز بر دوش آنهاست، یک جایگاهی دارد. و زن که کانون عاطفه و احساس است و فرزندآوری توسط طبیعت به دوش او گذاشته شود، جایگاه متفاوتی دارد.
با توجه به همین تفاوت ها، احکام متفاوت متعددی جعل می شود. مثلا فرزندان باید بیشترین احترام را به مادر بگذارند، اما مدیریت منزل با مرد است و قرآن نیز می فرماید قوام خانواده با مرد تامین می شود:
الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ بِما فَضَّلَ اللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلى بَعْضٍ وَ بِما أَنْفَقُوا مِنْ أَمْوالِهِمْ(۳۴ نساء) مردان، سرپرست و نگهبان زنانند، بخاطر برتریهایى که خداوند (از نظر نظام اجتماع) براى بعضى نسبت به بعضى دیگر قرار داده است، و بخاطر انفاقهایى که از اموالشان (در مورد زنان) مى کنند.
البته این مدیریت به معنای رفتار مستکبرانه و خودسرانه نیست بلکه در مواردی قرآن صریحا دستور به مشورت برای رسیدن به تصمیم می دهد:
فَإِنْ أَرادا فِصالاً عَنْ تَراضٍ مِنْهُما وَ تَشاوُرٍ فَلا جُناحَ عَلَیْهِما (۲۳۳ بقره) و اگر والدین، با رضایت یکدیگر و مشورت، بخواهند کودک را (زودتر) از شیر بازگیرند، گناهى بر آنها نیست.
کما اینکه ظلم به زن را بدترین ظلم ها خوانده است و از عقوبت سخت آن در قیامت پرهیز داده است. نکته شایان توجه نیز اینجاست که بشر عموما به شکل طبیعی همین راه را می رود. از همین رو جنبش هایی مثل جنبش فمنیست ها نیز به نفع زنان نخواهد بود. خصوصا که با خصیصه های ذاتی زن مقابله می کند و صریحا در مواضع خودشان مادری و توانایی فرزند آوری زن را بزرگترین مشکل او می دانند و آرمان آنها تبدیل کردن زن به یک مرد است، نه شکوفا نمودن استعدادها و توانایی های ذاتی زن که مسیر کمال هر موجودی از همین طریق است.
