دوران امام حسن(ع) دوران آشفته و پریشانی در تاریخ اسلام محسوب می شود؛

توطئه های معاویه در تحریف چهره اسلام علی الخصوص شخصیت امیرالمومنین علی(ع) تا به جایی بود که شامیان سب حضرت می کردند و نیز اقدامات وی در تحریک اذهان نسبت به خاندان عترت(ع) از سویی و نادانی و جهل شیعیان در ترجیح امور صحیح از سقیم و همچنین بی ثباتی رای و قول مردم در پشتیبانی از امام(ع) اوضاع را برای خلافت امام مجتبی(ع) بسیار نابسامان کرده بود، از طرفی عده ای از شیعیان در بیعت با ایشان اصرار به جنگ با معاویه می کردند چنان که به حضرت می گفتند: «دست بیاور تا بر کتاب خدا عزوجل و سنت پیمبر وی و جنگ منحرفان با تو بیعت کنم» و حضرت در پاسخ می فرمود: «بر کتاب خدا و سنت پیمبر وی که همه شرط ها در این است.»۱