آن گونه که از آیات ۱ تا ۴ سوره الرحمن استفاده مى شود ، یکى از مهمترین نعمتهاى الهى بعد از نعمت آفرینش ، نعمت بیان است. در این آیات آمده است: “خداى رحمان، قرآن را یاد داد ، انسان را آفرید ، به او بیان آموخت .”
سخن گفتن به حسب عادت مسأله سادهاى به نظر مى رسد اما با کمی تأمل ،می فهمیم که این امر از پیچیدهترین و ظریفترین اعمال انسانى است .در قیامت از مسئولیّت زبان سؤال مى شود . در سوره بلد آیات ۸ و ۹ مى فرماید : ” آیا دو چشمش ندادیم ، و زبانى و دو لب .” و بعد می فرماید : ” و هر دو راه[ خیر و شر، را بدو نمودیم) ، از این آیات می توان این مطلب را فهمید ، که زبان یکى از ابزارهدایت است .
