بصیرت هرچند که از واژه بصر و مرتبط با بینایی و دیدن و نگریستن از راه ابزار حسی چشم گرفته شده و هم‌خانواده آن می‌باشد ولی در کاربردهای عربی و قرآنی معنایی فراتر از آن را در بر می‌گیرد. از این رو در معنای عقیده قلبی، شناخت، یقین، زیرکی، عبرت (لسان‌العرب، ابن‌منظور ج ۲ ص ۴۱۸) و رویت شهودی و دیدن باطنی به کار رفته است.
این گونه است که این واژه از قابلیت انعطاف‌پذیری برخوردار می‌باشد و توانایی بیان معنای دقیق و لطائف معنوی وحقایق آسمانی را دارا می‌شود. بنابراین عارفان و اهل تصوف این واژه را در کاربردهای قرآنی در معانی لطیف و بلندی به کار می‌برند که بیانگر مقامات عالی تعالی روح انسانی و کمال معنوی اوست.
