رو سفیدى و رو سیاهى در قیامت، در حقیقت تجسّم همان حالات و روحیّات انسان در دنیاست. کسانى که در دنیا ولایت خدا را پذیرفته اند، خداوند آنها را از ظلمات به نور مى برد و در آن روز با چهرهاى نورانى حاضر مى شوند، ولى آنان که به ولایت طاغوت گردن نهاده اند، طاغوتها آنان را از نور به ظلماتِ هوس و تفرقه و شرک و جهل سوق مى دهند و در قیامت در سیاهى و تاریکى محشور مى شوند.
یَوْمَ تَبْیَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِینَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَکْفَرْتُم بَعْدَ إِیمَانِکُمْ فَذُوقُواْ الْعَذَابَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ (آل عمران ـ ۱۰۶) وَأَمَّا الَّذِینَ ابْیَضَّتْ وُجُوهُهُمْ فَفِی رَحْمَهِ اللّهِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (آل عمران ـ ۱۰۷)