ای عفو تو شامل گناهان
اى عفو تو شامل گناهان
کوى تو پناه بى پناهان

بر خسته دلان شفاى دردى
محروم نکرده دردمندى

باز است درت بر آزمندان
اى عشق دل نیازمندان

جز تو که نظر به حال ما کرد
یا گوش بر این مقال ما کرد

راه گم کردم، چه باشد گر به راه آری مرا؟
رحمتی بر من کنی واندر پناه آری مرا؟
می‌نهد هر ساعتی بر خاطرم باری چو کوه
خوف آن ساعت که با روی چو کاه آری مرا
راه باریک است و شب تاریک، پیش خود مگر
با فروغ نور آن روی چوماه آری مرا
رحمتی داری که بر ذرّات عالم تافته‌است
با چنان رحمت عجب گر در گناه آری مرا