بررسی الگوها و نظریه های اخلاقی از منظر استدلال گرایان و احساس گرایان با تاکید بر فلسفه ی اخلاقی کانت و هیوم و تاثیرات آن بر متفکران متاخر.
در جریان عادی زندگی با مسائلی رو در رو میشویم که در آمیخته با مفاهیمی چون حس مسئولیت، الزام، تعهد، عاطفه، ستایش، نکوهش، رنج و لذت هستند. بی تردید هر فرد با واکنش یا انفعال در قبال این مسائل با پیامدهای ناگزیر آن مواجه خواهد شد. در بسیاری از این موارد این گونه به نظر می رسد که همواره روشی بهتر یا بدتر و یا پاسخی درست یا غلط برای این مسائل وجود دارد.
اما تمرکز این نوشتار بر مواجهه با این قبیل مسائل در حیطه ی مربوط به «اصول اخلاقی» است. مثال معروفی را در نظر بگیرید که در آن کنترل یک ماشین ریلی در اختیار شماست و شما می توانید با منحرف کردن آن از مسیر اصلی و همیشگی از فاجعه ای که منجر به مرگ پانزده نفر می شود جلوگیری کنید، اما مسئله اینجاست که با عوض کردن مسیر، مرگ، دو نفر دیگر را در کام خود خواهد کشید و یکی از آن دو نفر از دوستان صمیمی شماست. این موضوع را هم مد نظر قرار بدهید که با عوض کردن مسیر این شمایید که منجر به مرگ آن دو نفر (در مقابل نجات آن پانزده نفر) می شوید. حال در این شرایط تصمیم «اخلاقی تر» چه می تواند باشد؟ آیا باید به شیوه ی کانت استدلال اخلاقی کرد یا به گفته ی هیوم به ندای درونی برخواسته از احساسات فردی تکیه کرد یا باید به سود حداکثری خود شما یا دیگران توجه کرد؟ این مثال در مقیاس های مختلف قابل تعمیم به بسیاری از مسائل زندگی روزمره ی ماست.
