امام محمد باقر(علیه السلام) در روز اول رجب سال ۵۷ هجرى در مدینه منوّره دیده به جهان گشود، برخى از مورخان , ولادت ایشان را در سوم صفر سال ۵۷ هجرى دانسته اند.
نخستین مولود از نسل امام حسن(ع) و امام حسین(ع)
ابن شهر آشوب در مناقب مى نویسد: امام باقر (ع) میانه بالا و چهارشانه بود. چهره اى نورانى و مویى مجعد و سیمایى گندمگون داشت. امام محمد باقر(ع)، نخستین مولودی است که از نسل امام حسن و امام حسین است. پدرش على بن الحسین، زین العابدین (ع) و مادرش، ام عبد الله، فاطمه، دختر امام حسن مجتبى (ع).
مادر گرامى امام باقر (ع) نخستین علویه اى است که افتخار یافت فرزندى علوى به دنیا آورد. براى وى کنیه هایى چون ام الحسن و ام عبده آورده اند، اما مشهورترین آنها، همان ام عبد الله است. به امام پنجم، لقب باقر را داده اند، چرا که شکافنده معضلات علم و گشاینده پیچیدگی هاى دانش بود و معارف و اطلاعاتى گسترده در اختیار داشت.
