خیلی‌ها فکر می‌کنند که آنچه به‌عنوان «احکام مسکرات» در توضیح‌المسائل‌ها آمده فقط به مشروبات مست کننده ربط دارد که حکم آن مشخص است و خیلی نیاز به گفتن ندارد اما در این بخش توضیح‌المسائل‌ها، احکام دیگری هم درباره الکل‌ها و معیار نجس‌بودن آنها و همچنین درباره جوشاندن انگور آمده که می‌تواند بسیار مبتلابه باشد و ممکن است شما هم با آن مواجه شده باشید.

مصرف مشروب و خمر جایز نیست و حرام می باشد؛ مگر برای درمان و از روی ناچاری، که آن هم باید به مقدار ضرورت کفایت شود.

برای جاری کردن صیغه محرمیت در ازدواج موقت چه مسائل شرعی، باید مراعات شود؟

شرایط ازدواج موقت:
۱. به عربى صحیح خوانده شود به احتیاط واجب، و اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربى صحیح بخوانند به‏ هر لفظ‏ى که صیغه را بخوانند صحیح است و لازم هم نیست که وکیل بگیرند اما باید لفظ‏ى بگویند که معنى “زوجت و قبلت” (زوجیت و قبول آن) را بفهماند.

۲. مرد و زن یا وکیل آنها که صیغه را مى ‏خوانند قصد انشاء داشته باشند یعنى اگر خود مرد و زن صیغه را مى‏ خوانند، زن به گفتن «زوجتک نفسى‏» قصدش این باشد که خود را زن او قرار دهد و مرد به گفتن «قبلت التزویج‏» زن بودن او را براى خود قبول نماید، و اگر وکیل مرد و زن صیغه را مى‏ خوانند، به گفتن «زوجت و قبلت‏» قصدشان این باشد که مرد و زنى آنان را وکیل کرده ‏اند، زن و شوهر شوند.

یکی از خیانت‌های زن به مرد این است که با مرد اجنبی رابطه نامشروع داشته باشد. اگر این رابطه نامشروع با چهار شاهد عادل و دیگر شرایط آن ثابت شود، حکم زنا بر زن جاری می‌شود

خیانت زن به مرد، صورت‌های مختلفی می‌تواند داشته باشد; مانند: خیانت اقتصادی و مالی‌; یعنی زن در غیاب مرد، بی‌اذن او در اموال مرد تصرف کند و در جایی که مرد رضایت ندارد، مصرف نماید و بعداً به مرد نگوید، و خیانت عرضی و آبرویی‌; یعنی زن اسرار مرد را افشا نماید و او را نزد دیگران بی‌آبرود کند. یکی از خیانت‌های زن به مرد این است که با مرد اجنبی رابطه نامشروع داشته باشد. اگر این رابطه نامشروع با چهار شاهد عادل و دیگر شرایط آن ثابت شود، حکم زنا بر زن جاری می‌شود.

اگر چهار شاهد عادل وجود نداشت‌، حکم آن در قرآن این گونه بیان شده است‌: “

والَّذین‌َ یَرمون‌َ اَزوَجَهُم ولَم یَکُن لَهُم شُهَدأُ اِلاّ اَنفُسُهُم فَشَهـَدَه‌ُ اَحَدِهِم اَربَع‌ُ شَهـَدَت‌ٍ بِاللّه‌ِ اِنَّه‌ُ لَمِن‌َ الصّـَدِقین # والخـَمِسَه‌ُ اَن‌َّ لَعنَت‌َ اللّه‌ِ عَلَیه‌ِ اِن کان‌َ مِن‌َ الکـَذِبین‌; (نور، ۶ و ۷)