۱ – حضور قلب .
۲ – خضوع و فروتنى .
۳ – امیدوارى .
۴ – شناخت خدا و اعتقاد به قدرت او و علم او به نیاز.
۵ – امیدوارى به خدا و قطع امید از دیگران .
۶ – پرهیز از گناه به ویژه ستم مالى و آبرویى به مردم .
۷ – گریستن . روایت شده است : ((بین بهشت و جهنم ، گردنه اى است که کسى از آن عبور نمى کند، مگر کسانى که از ترس خدا، خیلى گریه کرده باشند.))
۸ – سپاس و ستایش خداوند.
۹ – ذکر نامهاى خدا که مناسب دعایش مى باشد و نیز گفتن نعمتهاى خداوند و شکر آن ، بیان گناهان و آمرزش خواستن براى آنها.
۱۰ – درنگ و عجله نکردن و اصرار و پافشارى در دعا. زیرا خداوند درخواست کننده لجوج را دوست دارد و حداقل پافشارى این است که دعاى خود را سه بار تکرار کرده و خواسته خود را سه بار بگوید.
۱۱ – پنهان دعا کردن . زیرا هم فرمان خداوند را که مى فرماید: ((در پنهان دعا کنید)) اجابت کرده و هم از آفت ریا دور مى ماند. روایت شده است : ((دعاى پنهانى ، برابر با هفتاد دعاى آشکار است )).
