امام علی (ع) در این حکمت ها به دو موضوع اخلاقی و اجتماعی می پردازد.
حکمت ۱۳۲ نهج البلاغه؛
خدا را فرشته ایست که هر روز بانگ مى زند : بزایید براى مردن ، و فراهم آوریدبرای نابود شدن ، و بسازید براى ویران گشتن.
حکمت ۱۳۳ نهج البلاغه؛
دنیا گذرگاه عبور است ، نه جاى ماندن ؛ و مردم در آن دو دسته اند : یکى آن که خود را فروخت و به تباهى کشاند ، و دیگرى آن که خود را خرید و آزاد کرد.
