امام علی (ع) در بخشی از نامه ۳۱۱ کتاب شریف نهج‌البلاغه تاکید فراوانی بر رعایت حد و حدود روابط اجتماعی دارد. امام در این باره خطاب به امام حسن (ع) می‌فرماید: اى فرزندم، خود را در آنچه میان تو و دیگران است، ترازویى پندار. پس براى دیگران دوست بدار آنچه براى خود دوست مى‌دارى و براى دیگران مخواه آنچه براى خود نمى‌خواهى و به کس ستم مکن همانگونه که نخواهى بر تو ستم کنند.
امام علی (ع) که به گفته رسول خدا (ص) پدر معنوی امت اسلامی است، به امام حسن (ع) در مورد نیکی کردن به دیگران می‌فرماید: به دیگران نیکى کن، همانگونه که خواهى به تو نیکى کنند. آنچه از دیگران زشت مى‌دارى از خود نیز زشت بدار. آنچه از مردم به تو مى‌رسد و خشنودت مى‌سازد، سزاوار است که از تو نیز به مردم همان رسد.
امام علی (ع) ادامه می دهد: آنچه نمى دانى مگوى، هر چند ، آنچه مى دانى اندک باشد و آنچه نمى پسندى که به تو گویند، تو نیز بر زبان میاور و بدان که خودپسندى، خلاف راه صواب است و آفت خرد آدمى. سخت بکوش، ولى گنجور دیگران مباش و چون راه خویش یافتى، به پیشگاه پروردگارت بیشتر خاشع باش.
