قرآن مجید آیه‌ای که رحمت را مطرح کرده از فوق‌العاده‌ترین آیات کتاب خداست و نظیرش در قرآن مجید کم است. علتش هم این است که پروردگار رحمت خودش را به تناسب جهان، انسان‌ها، گنجایش‌ها، اندازه عقول، اندازه ارواح، ظرفیت مکلفین مطرح کرده است. دانایی به این حقیقت انسان را از این که ایراد بگیرد که چرا رحمت گوناگون مطرح شده حفظ می‌کند یعنی غیر از آیات قرآن، دعاها، روایات و زیارت‌ها اگر انسان به نکات آگاه باشد دچار شک و ایراد و اشکال نخواهد شد.

اسلام دینی است که همواره بر سهولت و آسان گیری نسبت به خود و اطرافیان سفارش و توصیه کرده است. برخی افراد همیشه با سخت گیری کردنِ بر خود، باعث بروز مشکلاتی در زندگی شان می شوند. به عنوان نمونه سخت گیری در امر ازدواج، برگزاری مراسم و مجالس، تهیه لوازم زندگی (به طور مثال به تکلّف و سختی انداختن خود برای تهیه وسایل تشریفاتی زندگی)، داشتن وسواس در پاکی و طهارت، سخت گیری در رفت و آمدها و میهمانی ها و بسیاری از موارد دیگر، که متأسفانه در زندگی امروزی بشر به وفور یافت می شود. به گونه ای که مردم غالباً خود را به سختی و مشقّت انداخته و باعث از بین رفتن نشاط و شادی در زندگی شان خواهند شد.

قرآن سراسر اعجاز در زندگی مادی و معنوی است. اگر ما آن را با معرفت تلاوت کنیم، حتماً اثرات آن را خواهیم دید. برای آگاهی‌ و فهم بهتر و بیشتر آیات قرآن کریم هر شب تفسیر آیاتی از این معجزه الهی را برای شما آماده می‌کنیم.
اعراف، نام دیگرش «المص» هفتمین سوره قرآن است که مکی و دارای ۲۰۶ آیه است.در فضیلت این سوره مبارکه از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده است: هر کس سوره «اعراف» را قرائت کند خداوند بین او و ابلیس پرده ای بیفکند تا از شر ابلیس در امان بماند، او در زمره کسانی است که حضرت آدم علیه السلام در بهشت او را زیارت می کند و در بهشت به تعداد همه یهودیان و مسیحیان به او درجات داده خواهد شد.

قرآن می فرماید: «وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ» (زمر، ۶۸) هنگامی که در شیپور دمیده می شود، هر آن چه در آسمانها و زمین است، بیهوش می شوند و می میرند «اِلاَّ ماشاءَ اللهُ» مگر آن کس که خدا خواسته باشد که باقی بماند. «ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخری» این نفخه دوم است. نفخۀ «بیدار باش» است و با شیپور دوم همه بیدار می شوند.

محاسبه اعمال به معنای این است که اگر انسانی کار بدی انجام داد به حساب می‌آید و اگر کار خوبی هم انجام داد ضبط می‌گردد: “فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ خَیْرًا یَرَهُ وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یَرَهُ “(۷-۸ زلزله)

آن گونه که از آیات ۱ تا ۴ سوره الرحمن استفاده مى شود ، یکى از مهم‏ترین نعمت‏هاى الهى بعد از نعمت آفرینش ، نعمت بیان است. در این آیات آمده است: “خداى رحمان، قرآن را یاد داد ، انسان را آفرید ، به او بیان آموخت .”

سخن گفتن به حسب عادت مسأله ساده‏اى به نظر مى رسد اما با کمی تأمل ،می فهمیم که این امر از پیچیده‏ترین و ظریف‏ترین اعمال انسانى است .در قیامت از مسئولیّت زبان سؤال مى شود . در سوره بلد آیات ۸ و ۹ مى فرماید : ” آیا دو چشمش ندادیم ، و زبانى و دو لب .” و بعد می فرماید : ” و هر دو راه‏[ خیر و شر، را بدو نمودیم) ، از این آیات می توان این مطلب را فهمید ، که زبان یکى از ابزارهدایت است .